غذاهراسی چیست و چگونه درمان می شود؟
به گزارش سلامت باشی، فوبیای غذایی که به آن «سیبوفوبیا» (cibophobia) هم گفته می شود، نوعی ترس یا اضطراب شدید می باشد که با برخی غذاهای خاص تحریک می شود.
به گزارش سلامت باشی به نقل از ایسنا، «کلر دی» از پرتقال وحشت دارد. او که مادر دو فرزند است نه تنها نمی تواند پرتقال را لمس کند بلکه حتی نمی تواند نزدیکشان شود.
کلر که ۳۹ ساله است، می گوید: مساله فقط بوی آنها نیست. همه چیز است: پوست سفید داخل پرتقال، پوست اصلی و حتی برش های آن. من به هر قیمتی از پرتقال دوری می کنم.
کلر با این که می تواند به سادگی یک لیمو را بخورد اما قادر نیست برای فرزندانش که دو و پنج ساله اند، پرتقال پوست بکند و همکارانش در یک شرکت فناوری در لندن، می دانند که نباید مقابل او سر میزهایشان بنشینند و پرتقال پوست بکنند. کلر هیچ وقت پرتقال دوست نداشته، اما گمان می کند که فوبیای او از تجربه ای خاص در دوران کودکی اش نشات گرفته است. او به روشنی به یاد دارد که پس از یک مسابقه نت بال به او برش های پرتقال در یک کیسه پلاستیکی شفاف تعارف شد و این صحنه معده اش را به هم ریخت. او ادامه می دهد: می دانم که این ترس غیرمنطقی است، اما برای حل کردن این فوبیا هیچ تمایلی ندارم. او ادامه می دهد: با این وجود ایام سال نو میلادی برایم دشوار می باشد چون پرتقال ها همه جا هستند.
«کریستوفر پل جونز»، متخصص فوبیای غذایی مستقر در لندن و نویسنده کتاب «با ترس هایتان روبرو شوید: هفت گام برای غلبه بر فوبیاها و اضطراب»، می گوید که فوبیای غذایی که به آن «سیبوفوبیا» (cibophobia) هم گفته می شود، نوعی ترس یا اضطراب شدید می باشد که با برخی غذاهای خاص تحریک می شود.
او می گوید: این ترس می تواند از دیدن، بوییدن یا حتی فکر کردن به غذا ناشی شود. به قول او، فوبیاهای غذایی اغلب از تجربیات منفی اولیه ناشی می شوند و این پدیده به «شرطی سازی پاولفی» مشهور است.
این تجربیات امکان دارد شامل خفگی، واکنش های آلرژیک یا صدمه های روانی عاطفی یا اصطلاحا ترومای در رابطه با غذا باشند مانند مجبور شدن به خوردن چیزی در کودکی و سپس احساس تهوع.
او می گوید: به این ترتیب، فوبیای غذایی را میتوان شکل شدیدتری از آن انزجاری دانست که برخی افراد بعد از مصرف بیش از اندازه الکل تجربه می کنند و بعدا با دیدن یا بوییدن آن، گرفتار حالت تهوع می شوند.
این ترس ها در صورت درمان نشدن می توانند با گذشت زمان گسترش یابند و به یک رژیم غذایی بشدت محدود منجر شوند که امکان دارد سلامت فرد را تحت الشعاع قرار دهد. جونز که روان درمانگر و هیپنوتراپیست بالینی آموزش دیده ای است، روش های روانشناسی رایج مانند درمان شناختی ــ رفتاری (سی بی تی) را با روشهای فنی مداخله ای مانند هیپنوتراپی بالینی، حساسیت زدایی و پردازش مجدد با حرکت چشم (EMDR) و ذهن آگاهی ترکیب می کند تا تغییرات سریع حاصل شود.
او مدعی است با شکستن پیوندهای عاطفی که واکنش ترس را برمی انگیزند، می تواند بیشتر فوبیاها را ظرف یک تا چهار جلسه حل کند و اینکه، رویکرد چندوجهی او برخلاف هیپنوتراپی سنتی، هدفمندتر است و به ریشه مشکل می پردازد.
به قول «فلیکس اکونومکایس»، متخصص دیگر در زمینه فوبیای غذایی که کلینیک خصوصی «هیت تراپی» (The Heath Therapies) را در «همپستد» لندن اداره می کند، اغلب افراد با فوبیای غذایی شدید معمولاً فقط دو نوع غذا می خورند مانند ناگت و چیپس. باآنکه او حتی مردی میانسال را درمان کرده که تمام عمرش فقط نان می خورده است.
اگر مغز باور کند که غذا خطرناک می باشد، اجتناب از آن کاملا منطقی به نظر می آید. اما مغز می داند که برای بقا به غذا نیاز دارد، ازاین رو چیزی را انتخاب می کند که ایمن ترین غذا به نظر می آید. او اشاره می کند که فوبیاهای غذایی اغلب با بی اشتهایی اشتباه گرفته می شوند، در حالیکه در واقع اینجا مشکل بر سر «اعتماد نداشتن معمولاً بی مورد به غذا» است. او ادامه می دهد: افراد مبتلا، حس وحشتی بیمارگونه به بعضی از غذاها دارند و بدنشان همان گونه می لرزد که اگر عنکبوتی به دستشان داده شود.
به گزارش ایندیپندنت، «کری جونز»، روان درمانگر، می گوید که فوبیاهای غذایی، بیشتر در موارد اختلال مصرف غذایی اجتنابی/محدودکننده (ARFID) دیده می شوند؛ اختلالی پیچیده که خصوصیت آن اجتناب از برخی غذاهاست و از تمام مهم تر این که به نگرانی های در ارتباط با تصویر بدن یا وزن مرتبط نیست. او می گوید: در عوض، این اختلال امکان دارد شامل مسائل حسی، تروما یا ترس از آثار منفی مانند خفگی یا تهوع باشد.
او می گوید فوبیاهای غذایی نسبت به انواع دیگر اختلال های خوردن مانند بی اشتهایی، پرخوری عصبی یا اختلال پرخوری، تا حدی کمتر رایج هستند اما همچنان بر تعداد قابل توجهی از افراد تأثیر می گذارند. برای برخی افراد، این ترس ها همه گیر می شود و رژیم غذایی آنها را به تعداد انگشت شماری از غذاهای ایمن محدود می کند.
سازمان خدمات ملی سلامت انگلیس (NHS) برای درمان فوبیاهای غذایی معمولاً از درمان شناختی ــ رفتاری (CBT) یا درمان مبتنی بر خانواده استفاده می نماید. روش های دیگری که استفاده می شود، عبارتند از «زنجیره سازی غذایی»؛ ایجاد «زنجیره هایی» بین غذاهایی که افراد دچار ترس های غذایی هم اکنون مصرف می کنند و غذاهای جدیدی که از نظر طعم، رنگ یا بافت با آنها مشابه اند. این شیوه ها که همینطور شامل مواجهه درمانی می شوند، هفته ها یا حتی ماه ها طول می کشند که این امر سبب می شود انتخابهای سریع تر مانند هیپنوتراپی، جذاب تر به نظر برسند.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب