همه چیز درباره ی آبله میمونی به علاوه سفارش های وزارت بهداشت
به گزارش سلامت باشی، رییس اداره بیماریهای قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت، راهکارهایی را جهت در امان بودن از مبتلاشدن به آبله میمونی برشمرد و اظهار داشت: در بیشتر موارد، علایم آبله میمونی به خودی خود در عرض چند هفته از بین می رود، اما در عین حال در بعضی افراد می تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود.
دکتر بهزاد امیری در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به این که آبله میمونی یک بیماری است که توسط ویروس آبله میمونی ایجاد می شود، اظهار داشت: این بیماری بین انسان و حیوان مشترک است، به این معنا که می تواند از حیوانات به انسان سرایت کند و همین طور از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
وی ادامه داد: علت انتخاب نام آبله میمونی برای این بیماری این است که نخستین بار در سال ۱۹۵۸ میلادی در بین میمون هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری می شدند، شناسایی شد. سپس برای نخستین بار در سال ۱۹۷۰ در انسان ها نیز شناسایی شد.
او درباره ی علایم آبله میمونی، توضیح داد: علایم بطور معمول شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، ضعف، تورم غدد لنفاوی و بثورات پوستی است. بثورات پوستی بطور معمول در عرض یک تا سه روز بعد از شروع تب آشکار می شوند. تاول ها ممکنست صاف یا کمی برجسته بوده و با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته، پوسته و خشک شده و بریزند. تعداد تاول ها در یک فرد می تواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد. بثورات روی صورت، کف دست ها و کف پا، دهان، اندام تناسلی و چشم بروز می کند.
امیری اشاره کرد: بهبودی علایم بطور معمول بین دو تا چهار هفته طول می کشد و در بیشتر موارد بدون درمان خود به خود از بین می روند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا مبتلایان به آبله میمونی ممکنست بر اثر مبتلاشدن به بیماری جان خودرا از دست بدهند؟، بیان کرد: در بیشتر موارد، علایم آبله میمونی به خودی خود در عرض چند هفته از بین می رود، اما در بعضی افراد می تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه ای ممکنست در معرض خطر علایم جدی تر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند. در کشورهای بومی (آفریقای مرکزی و غربی) حدود ۳ تا ۶ درصد مرگ در مبتلایان گزارش شده است که اغلب در کودکان یا افرادی بوده است که گرفتار بیماریهای زمینه ای دیگری بوده اند. عوارض موارد شدید آبله میمونی شامل عفونت های پوستی، عفونت ریه، التهاب مغزی و عفونت های چشمی است که می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.
او درباره ی راه های انتقال بیماری آبله میمونی به انسان، بیان کرد: یکی از راه ها انتقال از انسان به انسان بوسیله تماس مستقیم با ضایعات پوستی عفونی یا مخاطی است. تماس نزدیک پوستی بین افراد، همچون در حین رابطه جنسی و... نیز جزو راه های انتقال است.
وی ادامه داد: انتقال از راه های دیگر شامل قطرات و ترشحات تنفسی و احیانا آئروسل های کوتاه برد که نیاز به تماس نزدیک طولانی مدت دارند، انتقال حین حاملگی بوسیله جفت از مادر به جنین یا حین زایمان و یا با تماس نزدیک بعد از زایمان از مادر به نوزاد هم ممکنست اتفاق افتد.
امیری درباره ی انتقال ویروس از محیط آلوده به انسان، اظهار نمود: تماس با مواد یا اشیایی که در تماس با ترشحات عفونی بیماران آلوده به ویروس شده است نظیر لباس یا ملافه های آلوده، بانداژ و پانسمان آلوده و ظروف آلوده شامل این انتقال از محیط آلوده می شود.
او با اشاره به موارد انتقال از حیوان به انسان بوسیله تماس مستقیم و غیر مستقیم، اظهار داشت: تماس مستقیم با خون، مایعات بدن، یا ضایعات پوستی یا مخاطی حیوانات آلوده، خوردن گوشت خام و یا کاملا پخته نشده و سایر محصولات حیوانات آلوده، گاز گرفتن یا چنگ زدن و ایجاد خراش توسط حیوانات آلوده، استفاده از محصولات تولید شده از حیوانات آلوده و لمس و یا حمل حیوانات آلوده یا مرده از عوامل انتقال حیوان به انسان است.
وی درباره ی راه هایی که می توان از مبتلاشدن به بیماری در امان بود، بیان کرد: با محدود کردن تماس با افرادی که مشکوک به آبله میمونی هستند یا ابتلای آنها تایید شده، خطر ابتلای خودرا کاهش دهید. اگر با شخص بیمار زندگی می کنید، فرد مبتلا را تشویق کنید تا خودرا ایزوله کند و هرگونه ضایعه پوستی را با پوشش مناسب (نظیر گاز استریل) بپوشاند. در هنگام تماس با بیماران، آنها باید از ماسک طبی استفاده کنند، به ویژه اگر سرفه می کنند یا ضایعاتی در دهان خود دارند، شما هم باید ماسک بزنید. تاحد امکان از تماس پوست با پوست خودداری کرده و برای تماس مستقیم با ضایعات دستکش یک بار مصرف بپوشید. در صورتیکه خود شخص نمی تواند این کار را انجام دهد، هنگام تعویض لباس یا روتختی وی از ماسک استفاده کنید و بعد از تماس با فرد بیمار، دستان خودرا با آب و صابون بشویید یا با محلول حاوی الکل ضدعفونی کنید.
او افزود: لباس ها، روتختی ها، حوله ها و سایر وسایل یا سطوحی که فرد مبتلا لمس کرده یا ممکنست بثورات پوستی یا ترشحات تنفسی آنها با این وسایل تماس داشته باشد (مانند قاشق و چنگال و ظروف) را با آب گرم و مواد شوینده بشویید. سطوح آلوده را تمیز و ضدعفونی کنید و زباله های آلوده (مانند پانسمان ها) را بطور مناسب در کیسه زباله و سطل زباله درب دار قرار دهید.
وی ادامه داد: اگر فکر می کنید علائمی دارید یا در تماس نزدیک با فردی مبتلا به آبله میمونی بودید باید برای مشاوره، آزمایش و مراقبت های پزشکی با پزشک یا نزدیکترین مرکز خدمات جامع سلامت مراجعه کنید. در صورت امکان، خودرا ایزوله کنید و از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنید. بطور مرتب دست ها را با آب و صابون بشویید و یا با محلول های حاوی الکل ضد عفونی کنید.
منبع: salamatbashi.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب