رییس هیات مدیره سندیكای صاحبان صنایع داروهای انسانی:
سرکوب قیمت دارو منطقی نیست
به گزارش سلامت باشی، رییس هیأت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در واکنش به برخی اظهارات درباره ی اصلاح قیمت برخی داروها، با طرح این پرسش که چرا صاحب نظران در مورد افزایش واردات داروهای فوریتی باکیفیت پایین تر و با چندین برابر قیمت تولید داخل و تعطیلی خطوط تولید دغدغه ندارند؟ اظهار داشت: دیدگاه های غیرواقع بینانه نتیجه ای جز تخریب صنعت، کمبود دارو و واردات بی رویه و مهاجرت نخبگان نخواهد داشت؛ با دادن نشانی غلط، وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو را به چالش نکشیم.
به گزارش سلامت باشی به نقل از ایسنا، دکتر محمد عبده زاده - رییس هیأت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران در یادداشتی نوشت: «صنعت داروسازی کشور امروز با تولید بالاتر از ۹۸ درصد از داروی مورد نیاز کشور و با صرفه جویی ارزی سالانه حداقل ۱۴ میلیارد دلار و مصرف ارز حداکثر یک میلیارد دلار، بهترین و بزرگ ترین خدمت را به سیستم سلامت کشور انجام داده و همراهی خودرا با سیستم سلامت کشور اثبات نموده است. با این وجود، هنوز هم افزایش (اصلاح) حداقلی قیمت داروهای تولید داخلی که خیلی از آنها قیمتی کمتر از یک دهم نوع وارداتی دارند، سوژه نگرانی تعدادی از دست اندکاران است؛ و این در حالیست که کمبود این همه محصول دارویی تولیدی به سبب سرکوب قیمت و درنتیجه واردات محصولات مشابه با چندین برابر قیمت، به جایی برنمی خورد!
وزارت بهداشت در راه درست
در دوره اخیر رویکرد وزارت بهداشت به عنوان متولی اصلی سلامت کشور در عرصه دارو، مبتنی بر پیش گیری از کمبود دارو با اولویت تولید داخل، اقدامات بیمارمحور، نگاه توسعه گرا به صنایع داروسازی و حفظ دستاوردهای نظام دارویی، واقع بینی توام با سخت گیری در قیمت گذاری و پیشرفت جایگاه رگولاتوری قرار گرفته است. امری که در سالهای قبل توسط وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو به فراموشی سپرده شده بود و دیدگاه علمی جای خودرا به رویکرد امنیتی و اتهامی داده بود. بدین سبب اصلاح سیاستهای اشتباه و آزموده شده قبلی، بجای تشویق نباید مورد بازخواست قرار گیرد.
سرکوب قیمتی منطقی نیست
آن چه در مورد انتظار از وزارت بهداشت درباب تثبیت یا کاهش قیمت ارز مطرح می شود، توقعی نامعقول است برای اینکه تثبیت قیمت ارز وظیفه مدیران اقتصادیست نه وزارت بهداشت؛ ضمن این که بهای تمام شده تولید دارو فقط مربوط به مواد اولیه و جانبی نیست که بتوان با تثبیت قیمت ارز، نرخها را حفظ کرد.
هزینه های گوناگون دیگری شامل هزینه های مالی، هزینه های یوتیلیتی، حقوق دستمزد، سربار، تردد، بیمه، مالیات، مواد بسته بندی، قطعات و ماشین آلات، تجهیزات و مواد آزمایشگاهی و... که تابع نرخ تورم کشور و متاثر از قیمت ارز آزاد هستند بصورت مستمر بهای تمام شده دارو را تحت تأثیر قرار می دهند.
بدین سبب در شرایطی متغیرهای اقتصاد کلان بصورت روزانه به سبب شرایط سیاسی اقتصادی کشور تغییر می کنند و تثبیت این متغیرها کنترل ناپذیر است، انتظار از وزارت بهداشت برای تثبیت یا سرکوب قیمت داروها در آخر زنجیره و به عنوان یک معلول، -حتی در صورت عملی شدن- منتج به افزایش واردات با چندین برابر قیمت تولید داخل، ارزبری چندبرابری، ریکال های متعدد، به خطر افتادن سلامت بیماران خواهد شد؛ این موضوعی بدیهی است که سیستم سلامت در سنوات گذشته بارها تجربه و نتایج یکسانی را کسب کرده و برمبنای منطق نباید آنرا تکرار نمود.
مصداق این نوع سختگیری وزارت بهداشت در قیمت گذاری، کاهش سود (کاغذی) شرکت های بورسی به میانگین ۱۵ درصد است؛ درحالی که طبق بخشنامه های وزارت بهداشت و سازمان حمایت باید حدود ۲۵ درصد باشد. و تازه این سخت گیری ها در حالی است که میزان واقعی سود در شرکت های داروسازی بورسی اگر منفی نباشد، تک رقمی است.
روش های اشتباه را قبل تر آزموده ایم
با توجه به این که اعمال سیاستهای غیرکارشناسی سرکوب قیمت در ادوار گذشته جز افزایش بی رویه واردات داروهای فوریتی با ریکال های فراوان نتیجه دیگری در پی نداشت، پرسش اینجاست چرا افراد صاحبنظر نگران افزایش هزینه های مردم، در مورد افزایش واردات داروهای فوریتی با چندین برابر قیمت تولید داخل و تعطیلی خطوط تولید دغدغه ندارند؟ چرا برای افزایش سهم سلامت از درآمد ناخالصی ملی تلاش نمی شود؟ چرا دنبال سامان دهی سازمان های بیمه گر نمی روند؟ چرا قیمت داروهای تولید داخل را با مشابه وارداتی مقایسه نمی کنند؟ و نتیجه این رفتارها از سنوات گذشته تا حالا چه عایدی برای کشور داشته است؟
آب به آسیاب دیگران نریزیم
در صورتیکه اغلب کشورهای همسایه دنبال تقویت توان تولید ملی با ابزارهای تشویقی، مالی و مالیاتی و قیمت گذاری هستند ( تا جایی که برابر برند وارداتی و حتی بیشتر به تولید خود قیمت می دهند)، صنعت داروسازی ما به حدی از ضعف مالی رسیده که متخصصان نخبه بادانش و تجربه اش معادل هزار دلار حقوق نمی گیرند و مانده اند؛ و بجای آن برای اصلاح قیمتی که لازم بوده ابتدای هرسال و همزمان با افزایش قیمت ارز و حقوق و دستمزد تورم صورت گیرد، هرروز تهمت شنیده و تیتر رسانه ها می شوند. با فشار بیشتر به صنعت داروسازی، این کشورهای همسایه هستند که با جذب نیروهای کارآمد ایرانی به نتیجه مطلوب خود خواهند رسید.
این نشانی اشتباه است
صنعت داروسازی مانند سایر صنایع تولیدی کشور یک صنعت پویا، علمی، دانش بنیان و البته متاثر از نرخ تورم کشور است، نه موجب آن. صنعت داروسازی جز تولید و تامین مستمر، باکیفیت و با کمترین قیمت نسبت به واردات، اشتغال زایی، حفظ نخبگان، کمک به استقلال کشور در عرصه سلامت و توسعه صادرات، چه کار دیگری باید انجام دهد؟ زنجیره تامین داروی کشور باتوجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی فعلی، نیازمند تمرکز، آرامش و گرفتن تصمیمات عقلانی و متعادل است و فشار بی رویه به این مجموعه آرامش بیماران را مختل و استرس جامعه را مضاعف می کند. دیدگاه ها و پیشنهادات غیرواقع بینانه نتیجه ای جز تخریب صنعت، کمبود دارو و واردات بی رویه و مهاجرت نخبگان نخواهد داشت. پس با دادن نشانی غلط، وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو را به چالش نکشیم.
صنعت داروسازی با فشارها و هجمه های گوناگون ژنریک تر نمی شود؛ می شکند، می میرد، اندک نخبگان و دلسوزان باقیمانده و امیدوار نیز می روند و آن روز بازهم دنبال مقصر می گردید !به جای این که صنعت داروسازی را به مرز ورشکستگی ببرید، روش هایی مانند پوشش بیمه ای و تقویت بودجه سازمان های بیمه گر جهت پشتیبانی از بیماران را در پیش بگیرید. مدعیان صاحب نظری که نگران تامین داروی بیماران هستند بهتر است به کمک توسعه صنعت، حفظ نخبگان و جوانان عاشق میهن و افزایش توان تولید ملی بیایند و از اتهامات ناروا، بی خود و دور از انصاف دست بردارند.
توسعه، نیازمند وفاق است
متاسفانه افراد ذی نفوذ و موثر حوزه سلامت در فرهنگستان علوم پزشکی و نهادهای دیگر، یک روز با برگشت به عقب بدنبال حذف اسم برندژنریک هستند و روز دیگر با پیشنهاد سرکوب قیمت خارج از فضای واقعی تورمی کشور صنعت داروسازی را قفل می کنند. این در حالیست که قبل تر نیز در برخوردهای مشابه شاهد بوده ایم که عده ای تحت تأثیر جوسازی های منفی، همه صنایع داروسازی را برای حفظ جایگاه دولتی خود، بصورت فله ای به مراجع قضایی معرفی کرده اند. جالب این که همه این اقدامات در حالی به انجام می رسد که بانیان آن در اظهارنظرهای متعدد، نگران تامین داروی بیماران بوده و هستند. ولی آیا بهترین، مطمئن ترین و ارزان ترین راه تامین دارو چیزی جز حمایت و حفظ توان داخلی است ؟!
امید است با نگاهی علمی، واقع بینانه، دور از افراط و تفریط و اتهام، همه ما در راستای توسعه چتر سیستم سلامت و خدمت به بیماران نیازمند -که متن سوگندنامه همه ماست- بکوشیم. موفقیت عظیمی که با جانفشانی شبانه روزی کادر درمان و تولید تخصصی ترین داروها با نازل ترین نرخها به همت متخصصان علوم دارویی به دست آمده باید حفظ شده و توسعه یابد، نه این که بی خود مورد هجمه قرار گیرد.»
منبع: salamatbashi.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب